Απόψε βρέθηκα σε κάτι μονοπάτια
άδεια από κόσμο, από φώτα και φωνές
βήματα αργά και με κλειστά τα μάτια
μετράω τον πόνο μου κι ότι συνέβη χθες
θα το ξεχάσω με ποτά και με τσιγάρα
σε άδειο βαγόνι θα στρώσω για να κοιμηθώ
κι όταν με ψάξεις να με βρεις δε θα μπορέσεις
θα είναι αργά... θα έχω φύγει μακριά
και θα χαθώ μέσα σε στενά και σε έρημες πλατείες
δύο λεπτά μου φτάνουν μόνο να κρατήσω από σένα
τόσος ο χρόνος που μου χάρισες γιορτή
κι ύστερα έφυγες και χάθηκες...
έμεινα μόνος να περιμένω το πρώτο τρένο να φανεί...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου