"Ουτοπία..."

Απόψε έκανα στον εαυτό μου ένα πολύτιμο δώρο… Ήμουν κάπου εκεί ψηλά, στην όμορφη Πλάκα… "Ουτοπία"… το μέρος…

Στην πραγματικότητα είχα ήδη δηλώσει παρόν στο καλοκαιρινό κάλεσμα των αισθήσεων και των παραισθήσεων αρκετές μέρες πριν, όταν και ξόδευα τα εσπερινά μου όνειρα σε θερινά, αταξίδευτα μονοπάτια, γεμάτα ποικίλες γεύσεις αμβροσίας και νέκταρ, σε μέρη τόσο σαγηνευτικά που ένιωσα ξανά μεθυσμένος από ευχαρίστηση…

Απόψε όμως δεν μπορούσα καν να φανταστώ τι θα ζούσα, όταν ήδη από νωρίς το απόγευμα περπάτησα αργά το στενό δρομάκι που οδηγεί στην κορυφή της Χώρας, ρουφώντας ευχάριστα τις μυρωδιές από τα γύρω ταβερνάκια.

Ήταν ήδη νωρίς το απόγευμα, όταν πέρασα για πρώτη φορά την ολόλευκη αψίδα με τις κλιματσίδες που εντέχνως διακοσμούσαν την είσοδο… Η πρώτη εντύπωση που σου μένει είναι μάλλον αδιάφορη, μιας και δεν μπορείς να φανταστείς όλα όσα θα επακολουθήσουν τις επόμενες στιγμές…

Περνώντας πια και τον αυλόγυρο ήδη μπροστά στα μάτια μου αρχίζει να ξετυλίγεται ένα θέαμα μοναδικό… Κοντοστάθηκα για δυο λεπτά… Έκατσα σε μιαν άκρια και άφησα το βλέμα μου να ταξιδέψει στο απέραντο γαλάζιο της… ένα ταξίδι των αισθήσεων και των παραισθήσεων… ένα ταξίδι διαφορετικό από όσα έχω κάνει, τόσο ξεχωριστό, τόσο υπέροχο… απλά μαγικό!