- Φοβάμαι να γυρίσω πίσω... νομίζω πως δε θα μπορέσω να σε κοιτάξω όπως τότε...
- Έχεις αλλάξει από τότε...
- Ναι... έχω αλλάξει... όλα έχουν αλλάξει από τότε... εσύ όμως;
- Τι εγώ;
- Βλέπεις το ίδιο καθαρά όπως πριν;
- Όχι... μεγαλώσαμε... αλλάξαμε... ήμασταν φίλοι και γίναμε απλά δυο γνωστοί.
- Απλά δυο γνωστοί...
- ..................
- Τι μας έχει μείνει δηλαδή πια;
- Κάποτε υπήρξαμε... τότε που...
- Μη συνεχίζεις άλλο... θυμάμαι!
Χαμήλωσα το βλέμμα και φόρεσα βιαστικά το σακάκι μου... κατευθύνθηκα προς την πόρτα... γύρισα για μια τελευταία φορά να κοιτάξω το πρόσωπό της... δεν ήταν εκεί... ποτέ της δεν ήταν εκεί...
Την επόμενη μέρα το είχα πάρει απόφαση... "Θα προσπαθήσω να ξεχάσω... θα βρω μια πειστική δικαιολογία να ξεγελάσω τον εαυτό μου... και όλα θα γίνουν όπως πριν..."
- Όπως τότε... τότε που... θυμάσαι;
2 σχόλια:
Έρως ανικατε μαχαν!!!!
Σε κοιτάω, μα δεν σε βλέπω..Που είσαι;
(που είμαι;)..Γυρίζω πίσω ή απλά γυρίζω το βλέμμα, αναπολώ, δεν θέλω να λησμονήσω..
Ναι, δεν θες να λησμονήσεις αλλά τον εαυτό σου στα χέρια της να αφήσεις..
Αλλά τα χέρια δεν είναι εκεί, αυτή δεν είναι εκεί..Δεν έμεινε εκεί..Δεν κατάλαβε(;), δεν ένοιωσε(;)..Αλήθεια, ποιος θέλει σήμερα να μάθει την αλήθεια του διπλανού του; Να δει και να αισθανθεί.. την αλήθεια σου;
Δημοσίευση σχολίου