"We live in a beautiful world... but in the end we lie awake and we dream of making our escape..."

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Το δίλημμα του αναπόφευκτου

Τελικά τι είναι αυτό που μας καθορίζει σαν ανθρώπους; Η μοίρα η οποία φαίνεται να μας οδηγεί εκ του ασφαλούς σε προδιαγεγραμμένες καταστάσεις; Η προσωπικότητα του καθενός μας και το κατά πόσο μπορούμε να είμαστε πιστοί στα πιστεύω μας, δίχως να επηρεαζόμαστε από εξωτερικά ερεθίσματα; Ή μήπως τελικά όλα είναι θέμα συντονισμού, σαν να λέμε ότι ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί;

Ίσως τίποτα από αυτά, ίσως και όλα μαζί… ποιος τελικά νοιάζεται τόσο να δώσει εξηγήσεις για τα αποτελέσματα των πράξεών του στο σύνολο της κοινωνικής του συναναστροφής;

Εγώ νοιάζομαι… εγώ… ναι…

Λόγω καταγωγής και αγωγής πιστεύω στη μοίρα. Υπό ποια έννοια όμως. Πιστεύω πως η μοίρα μπορεί και εξουσιάζει ένα σύνολο ανθρώπων, μια κοινωνία, ένα έθνος ή και ολόκληρο τον κόσμο.

Αλλά νομίζω πως ξεκίνησα κάπως λάθος. Ίσως θα έπρεπε να αναφέρω τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτές τις σκέψεις. Τελείως προσωπικά ζητήματα.

Συνεχίζοντας λοιπόν, θέλω να πω ότι οι άνθρωποι μεμονωμένα έχουν τη δυνατότητα να παρακάμψουν τη μοίρα, όχι όμως και το τελικό της αποτέλεσμα. Για να πας από το ένα μέρος στο άλλο υπάρχουν πολλοί δρόμοι. Η αρχή και το τέλος όμως δεν αλλάζουν. Κάθε ταξίδι επιβάλλεται να έχει προορισμό. Όχι απαραίτητα κάτι χειροπιαστό, κάτι που να υπάρχει και να θεωρείται δεδομένο. Διαφορετικά δεν πιστεύω ότι θα ανακαλύπταμε τον κόσμο από τόσο νωρίς. Η μοίρα όμως οδηγεί αυτόν τον κόσμο εκεί που αυτή προστάζει.

Προσωπικά νομίζω ότι η μοίρα μου ετοίμασε ένα ταξίδι. Από μένα εξαρτάται αν το ταξίδι θα είναι ευχάριστο ή όχι. Γνωρίζω τον προορισμό μου; Όχι… και αυτό είναι το συναρπαστικό!

Δεν υπάρχουν σχόλια: